جستجو کردن
بستن این جعبه جستجو.
جستجو کردن
بستن این جعبه جستجو.

چشم اندازی به تاریخچه سمعک

محتوای صفحه

بزرگترین تغییری که در قرن اخیر در سمعک ها رخ داده است، کوچک تر شدن آن ها بوده است. همواره تمایل به کوچک تر ساختن و پنهان کردن سمعک، نیروی اصلی برای پیشرفت در صنعت سمعک بوده است. گاهی اوقات عملکرد سمعک قربانی کوچک تر شدن اندازه آن شده است اما گاهی نیز عملکرد همراه با کوچک تر شدن آن بهبود یافته است.

سمعک های کنونی در مقایسه با سمعک های نسل گذشته چه مزایایی دارند؟

  1. پهنای باند گسترده تر.
  2. اعوجاج کمتر.
  3. انعطاف پذیری بیشتر برای تنظیم.
  4. و تطابق پذیری بهتر با تغییر شرایط شنیداری دارند.

در تاریخچه سمعک، سمعک به چند دوره تقسیم می شود؟

تاریخچه سمعک را می توان به شش دوره تقسیم کرد. هر فناوری جدیدی که در هر دوره اضافه شده است، موجب بهبود بارزی در عملکرد، نمای ظاهری و یا هر دوی آن ها شده است. لازم به ذکر است که اگرچه ممکن است فکر کنید که سمعک ها نسبت به گذشته بسیار گران شده اند ولی در اصل اینطور نیست. به بیان ساده، قیمت سمعک نسبت به پیشرفت سطح تکنولوژی سمعک و قابلیت ها و انعطاف پذیری بیشتری که دارد و همچنین ظاهر ظریف و زیبای آن افزایش چندانی نداشته است.

شش دوره ی سمعک ها عبارتند از:

1- دوره سمعک های اکوستیکی

این دوره از وقتی شروع شد که انسان دستش را پشت گوشش قرار داد تا بدین وسیله بهتر بشنود. این کار سبب می شود اصوات از ناحیه بزرگتری از گوش جمع آوری شوند و همچنین با جلوگیری از دریافت اصوات پشت فرد، به عنوان یک سیستم کاهنده نویز عمل کرده و بدین ترتیب سبب تقویت شنیدن می گردد.
در این دوره از وسایل دیگری همچون قیف و شیپور نیز استفاده می شد. سپس تلاش شد تا این وسایل کوچکتر و پنهان تر شوند. به عنوان مثال شیپورها را پیچ دار می ساختند یا آن ها را درون صندلی هایی با دسته های نسبتا بزرگ، بادبزن، ریش مردان و کلاه هایی که بر سر می گذاشتند جاسازی می کردند تا از دید دیگران پنهان بماند. اکنون نیز حتی افراد سالم برای بهتر شنیدن دست خود را پشت گوششان می گذارند. بنابراین این دوران هنوز به اتمام نرسیده است.

2- دوره سمعک های کربنی

ایده آن به اختراع تلفن توسط گراهام بل در سال 1876 برمی گردد. دو سال بعد (1878) با تکامل این تکنولوژی، ساخت سمعک کربنی مطرح شد. درون میکروفون سمعک های کربنی یک مخزن حاوی ذرات کربن وجود داشت و روی این مخزن یک دیافراگم قرار می گرفت. با برخورد موج صوتی به دیافراگم، ذرات کربن (زعال) متراکم و منبسط شده و سطح تماس آن ها با هم تغییر می کرد.
این تغییر سطح تماس سبب کم و زیاد شدن عبوردهی جریان و ایجاد یک نوسان الکتریکی متناسب با تغییرات اکوستیکی می شود. این سمعک می توانست صدا را به اندازه ی 30-20 دسیبل تقویت کند. سپس برای دستیابی به بهره ی بیشتر، تقویت کننده ی کربنی ساخته شد.
همچنین در این دوران وسایل کمک شنیداری پدید آمدند. سمعک های کربنی تا دهه 1940 استفاده شده و برای افرادی با کم شنوایی ملایم تا متوسط مناسب بودند.

3- دوره تقویت کننده های لامپ خلأ

لامپ خلأ این امکان را فراهم می آورد که بتوان ولتاژ کمی را که از سوی میکروفون می آید، در حد نوسانات بسیار بزرگتری کنترل کرد. با اتصال چند لامپ خلأ تقویت کننده ای بسیار قوی به وجود می آمد. بنابراین محدوده پوشش سمعک ها برای میزان بیشتری از کم شنوایی ها افزایش یافت. بزرگ ترین عیب این سمعک ها بزرگ بودن آن ها به دلیل نیاز به دو باطری خیلی بزرگ بود. در این دوره نیز تلاش برای کوچک تر کردن سمعک ها ادامه داشت.

4- دوره سمعک های ترانزیستوری

ترانزیستور یک وسیله نیمه هادی است که تقویت، یک سو کنندگی و تغییر سیگنال را انجام می دهد. در این دوره سمعک ها به میزان قابل ملاحظه ای کوچکتر شدند، مصوف جریان باطری سمعک ها کاهش یافت، هزینه سمعک کاهش یافت، تکنولوژی میکروفون در این دوره پیشرفت چشمگیری داشت، میکروفون های جهت دار به بازار آمدند و اولین سمعک داخل گوشی ساخته شد.

5- دوره سمعک های دیجیتالی

علم الکترونیکی دیجیتال اولین بار وقتی در سمعک ها به کار گرفته شد که مدارهای دیجیتالی برای کنترل یک سمعک استفاده شد. انقلاب واقعی وقتی پدید آمد که با استفاده از مدارهای دیجیتالی، امواج صوتی به مجموعه ای از اعداد تبدیل شده و دستکاری شدند. اولین سمعک دیجیتالی سمعک جیبی بود که پیشرفت شایانی نداشته و به سرعت از رده خارج شد. سپس انواع سمعک پشت گوشی و داخل گوشی کاملا دیجیتالی ساخته شد.

6- دوران بی سیمی

انتقال الکترومغناطیسی بی سیمی، بدون این که نویز یا بازآوایی بر روی کیفیت صدا اثر بگذارد، امکان انتقال سیگنال ها را فراهم می آورد. اگرچه چندین سال بود که سمعک ها به وسیله ی سیم قادر به برقراری ارتباط با گیرنده های بیسیمی بودند ولی گیرنده های بیسیمی کنونی درون سمعک قرار گرفته و یا از طریق چفت شدن به سمعک متصل می شوند. این گیرنده ها امکان درک از راه دور، کنترل میزان هماهنگی سمعک های دوطرفه، ارتباط با وسایل ارتباطی و ارائه دوگوشی سمعک ها را فراهم می کنند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آنچه در این مقاله می خوانیم