یکی از دلایل گران بودن قیمت این است که تعداد کمی از شرکت ها بازار سمعک را کنترل می کنند. یعنی شش شرکت تولید کننده در جهان 90 درصد بازار سمعک را کنترل می کنند. همچنین از آن جا که هر شنوایی شناس تنها با دو یا سه شرکت کار می کند، تمام مدل ها در دسترس بیماران قرار نمی گیرد و بنابراین انتخاب آن ها محدود خواهد بود.
یکی دیگر از دلایلی که سبب می شود قیمت سمعک گران به نظر برسد، عدم شفافیت هزینه تولید سمعک ها در مقایسه با توزیع آن است. هزینه نه تنها شامل هزینه های تولید از قبیل مواد مصرفی و تحقیقات برای پیشرفت تکنولوژی آن ها می شود، بلکه شامل هزینه های صرف شده توسط شنوایی شناس از قبیل اجاره کلینیک، حقوق، آموزش، مجوز، دستگاه های تشخیصی و خدمات پس از تجویز سمعک برای بیمار می شود. در برخی کلینیک های شنوایی شناسی نیز هزینه اولیه و خدمات بعدی مربوط به آن به صورت جداگانه دریافت می شود. در این صورت بیمار می داند که برای چه چیزی هزینه پرداخت می کند و می تواند انتخاب کند که چه خدماتی را دریافت کند.
به طور کلی هزینه سمعک به صورت خام یک سوم قیمت کلی آن است و دو سوم هزینه پرداختی توسط بیمار مربوط به دستمزد متخصص و خدمات بعدی است. اما آن دو سوم مهم تر از یک سوم قیمت خام آن است. چرا که کلید درمان موثر کم شنوایی، تنظیم سمعک متناسب با سطح شنوایی و نیاز های بیمار است که توسط متخصص انجام می شود. به عبارت دیگر، بیمار علاوه بر تکنولوژی سمعک، بر روی شنوایی شناس و تخصص وی نیز سرمایه گذاری می کند، زیرا ممکن است مهارت شنیداری فرد در طول زمان تغییر کند، سمعک نیاز به تعمیر داشته باشد و یا بیمار سوالاتی داشته باشد که می تواند پاسخ آن ها را از شنوایی شناس دریافت کند.
