شنوایی شناس چگونه می تواند به والدین یک کودک کم شنوا کمک کند؟

از روزی که افت شنوایی کودک تشخیص داده می شود، دنیا برای والدین تغییر می کند. در یک لحظه، امیدها، آرزوها و اعتقادات آن ها درباره آینده کودکشان فرو ریخته و دچار شوک، ترس و ناامیدی می شوند. احتمالا شنوایی شناس اولین شخصی است که باید این خبرهای ناگوار را به والدین بدهد بنابراین مسئولیت خاصی برای کمک به این والدین دارد چه به صورت مستقیم و چه از طریق امکان برقراری ارتباط بین این والدین با کسانی که می توانند به آن ها کمک کنند.
برای آینده کودک لازم است تا آنجا که امکان دارد، به والدین کمک شود. این کار را می توان به چندین شیوه انجام داد. اما موثرترین کاری که می توان انجام داد، این است که برای آن که تقویت موثری برای کودک انجام شود، باید والدین نیز کمک فعالانه ای از خود نشان دهند. والدین تنها کسانی هستند که باید از خوب کار کردن سمعک و از بیشترین میزان سودمندی که سمعک فراهم می کند، آگاه و مطمئن باشند.

والدین چه شنوایی شناسی را می پسندند؟

چندین محقق به مصاحبه با والدین و ارزیابی آن ها در چند ماه یا چند سال پس از این که وجود افت شنوایی کودکان آن ها تشخیص داده شده بود پرداخته اند. بر اساس این تحقیقات، در زیر به فهرستی از ویژگی ها و صفات شنوایی شناس اشاره می شود که از دید والدین می تواند در هنگام شناسایی کم شنوایی کودک آنان یا بعد از آن کمک کننده باشد.

والدین می خواهند شنوایی شناس آن ها فردی باشد:

1- شنوایی شناس باید همدل باشد

اولین انتظاری که والدین از شنوایی شناس دارند این است که به شوک عاطفی وارد شده به آن ها حساس باشد. چنین احساسی همواره مورد نیاز است به ویژه در هنگام تشخیص یا بعد از آن و هر زمانی که باید تصمیمات مهمی (مانند نوع آموزش یا نوع وسیله کمک شنوایی دریافتی) گرفته شود. شنوایی شناس ها باید شنوندگان بزرگی باشند. آن ها باید بسیار هوشمندانه پذیرای هرگونه احساساتی از سوی والدین باشند. ماهیت استرس زای مقابله با افت شنوایی در طول چند ماه اول زا می توان درک کرد و باید این اطمینان را به والدین داد که استرس و تاثیر آن بر روی کیفیت زندگی به میزان بارزی کاهش می یابد.

2- شنوایی شناس باید مطلع باشد

والدین می خواهند درباره افت شنوایی و موارد مربوط به آن همچون کارهایی که کودک آن ها خواهد توانست انجام دهد، تغییراتی که در زندگی خانوادگی آن ها ایجاد خواهد کرد و این که سمعک چکار می کند اطلاعات کسب کنند. آن ها به دنبال دریافت اطلاعات شفاف و بدون سوگیری خاصی درباره انواع وسایل و شیوه های آموزشی موجود هستند.

3- شنوایی شناس باید شایسته باشد

والدین می توانند بگویند که آیا شنوایی شناس در مقایسه با شنوایی شناس دیگر متخصص شایسته و با صلاحیتی است یا نه! وقتی والدین درباره وضعیت شنوایی کودک خود نزد وی اظهار نظر می کنند، انتظار دارند که به حرف های آن ها گوش دهد و خیلی ماهرانه به آن ها درباره وسایل و روش های مناسب اطلاعات داده و آن ها را در این زمینه توصیه و راهنمایی کند.

4- شنوایی شناس باید حمایت کننده باشد

والدین دوست ندارند که شنوایی شناس تصمیم گیرنده باشد بلکه می خواهند، اطلاعات را در اختیار آن ها قرار داده و تنها در گرفتن تصمیم به آن ها کمک کند. همچنین می خواهند پس از این که تصمیم آگاهانه ای گرفتند، آن ها را در مسیر آن تصمیم حمایت کند. شاید شنوایی شناس در زمینه سمعک یا سایر وسایل کمک شنوایی خبره باشد ولی در رابطه با خود کودک، والدین خبره تر از شنوایی شناس هستند.

5- شنوایی شناس باید صبور باشد

باید به والدین فرصت داد تا درباره انواع گزینه های مدیریتی موجود در زندگی خانواده فکر کنند. آن ها برای تصمیم گیری نیاز به فرصت دارند تا بتوانند انواع گزینه ها را تجربه کنند . در صورت لزوم افکار و تصورات خود را تغییر دهند. حتی ممکن است والدین با تمام مسائل دریافت سمعک کنار آمده باشند اما مشکل آن ها بر سر قیمت سمعک و ناتوانی در تهیه هزینه آن باشد. در این مورد نیز شنوایی شناس باید صبور بوده و در صورت امکاند آن ها را به موسسات خیریه معرفی کند.

6- شنوایی شناس باید مثبت باشد

والدین نیاز به امید و اطمینان از آینده دارند و همچنین به شنوایی شناسی نیاز دارند که بسیاری از خانواده های دیگر را دیده است که خوب با قضیه افت شنوایی کودکشان کنار آمده اند و می تواند چنین امیدی را به آن ها هم بدهد.