التهاب مزمن و خون ریزی گوش میانی ناشی از تکثیر اپیتلیوم اسکوموئیک از مجرای گوش خارجی به مجرای گوش میانی است. مجرای گوش خارجی و میانی توسپ پرده گوش از یکدیگر جدا می شوند و لازم به ذکر است که فضای گوش میانی با لایه مخاطی احاطه شده و مجرای گوش خارجی با اپیتلیوم اسکوموئیک پوشانده شده است. حال اگر به دلایل مختلف (مثل پارگی پرده گوش) اپیتلیوم اسکوموئیک به فضای گوش میانی برسد می تواند باعث التهاب مزمن و تخریب استخوانچه های داخل گوش میانی شود که اصطلاحا به آن ” کلستئاتوما ی مزمن” می گویند.
به عبارت دیگر رشد غیرطبیعی مخاط در داخل فضای گوش میانی را کلستاتوم می گویند که منجر به عفونت، ازبین رفتن استخوان های گوش میانی، کاهش شنوایی، سرگیجه و در موارد نادر فلج عضلات صورت می شود.
انواع کلستئاتوم
1. کلستاتوم مادرزادی: این نوع کلستاتوم بسیار نادر است و زمانی رخ می دهد که در هنگام رشد جنین اپیتلیوم اسکوموئیک در داخل گوش میانی باقی بماند.
2. کلستاتوم رکتوساز اولیه: این نوع از کلستاتوم ناشی از یک اختلال تهویه در گوش میانی است که اغلب ناشی از اختلال در عملکرد شیپور استاش است. در حقیقت اختلال عملکرد شیپور استاش باعث کشیده شدن بیش از حد پرده کوش می شود که این عامل می تواند باعث تجمع ماده اسکوموئیک در قسمت پارس فلکسیدا پرده گوش شود و بعد از چند سال منجر به ایجاد کلستئاتوما می گردد.
3. کلستئاتومای ثانویه: این نوع از کلستئاتوما به خاطر یک نقص که در غشای پرده تمپان وجود داشته ایجاد می شود و اجازه می دهد اپیتلیوم گوش خارجی وارد گوش میانی شود.
علائم کلستئاتوما
بسته به مدت زمان پیدایش بیماری می تواند علائم متفاوتی داشته باشد مانند کاهش شنوایی و در برخی موارد از دست دادن کامل شنوایی، سرگیجه، ترشح مایع روان و بدبو از گوش، درد در پشت گوش و در موارد نادر فلج عصب صورت. اگر هرکدام از علائم بالا را مشاهده کردید بلافاصله به پزشک گوش و حلق و بینی مراجعه کنید.
شایان ذکر است که بعضا کلستئاتوم علائمی ندارد و به طور تصادفی شناسایی می شود.
عوارض کلستئاتوما
پارگی پرده گوش، کم شنوایی انتقالی، فلج عصب صورت، و در صورت پیشرف در استخوان جمجمه مرگ فرد را به همرا دارد!
تشخیص کلستئاتوما
تشخیص کلستئاتوما توسط متخصص گوش حلق و بینی و شنوایی شناس صورت می گیرد و به طور معمول از طریق 3 روش شناسلیی می گردد.
1. میکروسکوپی گوش: در این روش غالبا یافته های نقص غشائی پرده تمپان، مقیاس اپیتلیوم سفید، و در نهایت فرسایش استخوانچه های داخل گوش مورد ارزیابی پزشک قرار می گیرد.
2. CT (توموگرافی کامپیوتری) : در اینجا میزان تخریب بافت استخوان با دقت بیشتری تعیین می شود.
3. تست سنجش شنوایی: به طور معمول بیماران کلستئاتوما از کم شنوایی انتقالی رنج می برند مگر اینکه این بیماری به حدی پیشرفته باشد که گوش داخلی را هم درگیر کند و منجر به کاهش شنوایی حسی – عصبی گردد.
درمان
تنها گزینه درمن کامل کلستئاتوما ” عمل جراحی می باشد” و سایر درمان های مافظه کارانه مانند درمان های غیر جراحی فقط در روند آماده سازی بیمار برای عمل جراحی کمک کننده هستند. اما سوالی که ممکن است برای شما پیش آید این است که آیا جراحی ایمن است یا خیر؟ باید گفت که هر عمل جراحی ای مزایا و معایب خاص خود را دارد. ما در اینجا چند مورد از معایب عمل نکردن کلستئاتوما را ذکر می کنیم که شامل وزوز شدید گوش، کاهش شنوایی شدید، عدم تعادل و سرگیجه و حتی فلج اعصاب صورت می باشد.
در اکثر افراد پس از جراحی فقط یک کم شنوایی خفیف باقی می ماند .
کلستئاتوما و سمعک
جراحی تنها گزینه برای درمان این بیماری است با این حال همانطور که در بالا ذکر شد یکی از پیامدهای جراحی ضعف شنوایی خفیف تا متوسط در این افراد است که این مشکل نیز به راحتی با استفاده از یک سمعک مناسب برطرف می گردد.
پس از عمل جراحی شما می توانید با متخصص شنوایی خود مشورت کرده و سمعک مناسب برایتان تجویز گردد.
متخصصین سمعک اقدسیه با آگاهی و اشراف کامل به گوش و شنوایی، شما را درجهت بهبود کیفیت شنوایی تان راهنمایی کرده و تلاش در تجویز مناسب ترین سمعک بر اساس کم شنوایی شما دارند.
آیا احساس می کنید صداهای اطراف شما ضعیف هستند؟ نوبت دهی تلفنی
قیمت سمعک
اسمعک پشت گوشی
سمعک زیمنس
